İktidarın tek derdi yandaşları, küçük esnaf umurlarında değil!

Sayın Başkan, değerli milletvekilleri; milliyetçiliği Afyon’un haşhaş tarlalarından, Kıbrıs’ın beş parmak dağlarına kadar yazan dürüst, halkçı lider, Karaoğlan Sayın Bülent Ecevit’i ölüm yıl dönümünde saygı ve rahmetle anarak sözlerime başlamak istiyorum. Onun dürüstlüğü, çalmadan, çırpmadan ülkeyi yönetmesinin bugünkü iktidara örnek olmasını temenni ediyorum.Vergi yapılandırmasından, kıdem tazminatını budamaya varan bir torba yasayla karşı karşıyayız. Şöyle geçmişe bir baktım vergi ve prim affı, yapılandırma ha bire getirmişsiniz ve her seferinde de “Artık başka yapılandırma olmayacak, bu son.” deyip deyip sürekli yapılandırmalara devam etmişsiniz. Yapılandırmaya karşı olduğumuz için değil ama ekonomik krizin, sıkıntının çözümünün sadece vergi affında, yapılandırmada aranmasının yanlış olduğunu anlatmaya çalışıyoruz burada.
Bakın, 2018’de vergi yapılandırması için ne kadar müracaat var, ne kadar tahsisat yapılmış diye baktım, 2018’deki vergi yapılandırması için 5 milyon 900 bin mükellef müracaat etmiş, 70 milyarlık vergi borcu yeniden yapılandırılmış; peki, tahsilat ne kadar olmuş, 13 milyarda kalabilmiş. Yine, aynı yıl SGK primlerinin yapılandırılması için 1 milyon 300 bin mükellef müracaat etmiş, 43 milyar SGK prim borcu yapılandırılmış; buradan tahsil edilen tutar ne kadar da kalmış, 3 milyar 200 milyon. Yani vatandaş yapılandırmaya rağmen taksitleri ödeyememiş. Ee, nasıl ödesin? Parası yok, para yokken nasıl ödeyecek? Aynı, şairin dediği gibi: “Cep delik, cepken delik, kol delik, mintan delik, yen delik, kaftan delik.”
Ekonomideki baş aşağı gidişi bir türlü düzeltmediniz, düzeltme gibi bir çabanızı da görmüyoruz, bizim söylediğimiz önerilere de kulak tıkamış durumdasınız. Özellikle son iki yıldır ekonomik krizle boğuşan üstüne bir de pandemi yaşayan güzel ülkemde -farkında mısınız bilmiyorum ama- üretim azalıyor ve işsizlik artıyor. Tasarruf sahipleri artık yatırım yapmıyor, mevcut tasarruflar döviz veya faiz gelirlerini finanse ediyor. Peki, bu durumun bedelini kim ödüyor? Tasarrufu olmayanlar yani gariban halk ödüyor, yani ücretli çalışanlar ödüyor, yani asgari ücretliler ödüyor, yani işsizler ödüyor. Gelir dağılımı sürekli bozulmaya devam ediyor, işsizlik artıyor, ücretler düşüyor ve buna bağlı olarak da yoksulluk sürekli tırmanış gösteriyor. Ne yerli ne de yabancı yatırımcılar artık bu ülkede yatırım yapmak istemiyorlar çünkü onlar önlerini göremiyor, hukuk devleti, yargı bağımsızlığı sadece kâğıt üzerinde kalmış. İş insanları şirketlerine el konulması riskiyle geleceğe güvenle bakamıyorlar. Siz esnafı, işçiyi, emekliyi, emeklilikte yaşa takılanı, işsizi, KOBİ’yi, esnafı, çiftçiyi, iş insanını, kısacası halkı ekonomik krizde görmezden geldiniz. Pandemi oldu yine görmezden geldiniz. Ve bu insanlara merak ediyoruz acaba ne zaman sıra gelecek, bu insanları ne zaman göreceksiniz? Mesela şu torba yasada esnafın çok istediği sicil affı niye yok, ya da 3600 ek gösterge niye yok, ya da emeklilikte yaşa takılanların mağduriyetiyle ilgili bir hüküm niye yok, ya da üniversiteli işçilerin kadro beklentisi niye yok? Taşeron olup da hâlâ kadroya geçemeyen işçilerin talepleri neden yok? Merak ediyoruz. Ekonomiyi tek başına vergi aflarıyla, yapılandırmalarla kurtaramayacağınızı ne zaman anlayacaksınız? Yargı bağımsızlığı olmayan bir ülkede ekonomi düzelmez. İnsanların can ve mal güvenliği olmayan bir ülkede ekonomi düzelmez. Kamu ihalelerinin 8-10 yandaş müteahhide altın tepsiyle sunulup garanti ödemeleri altında milletin paralarının onların ceplerini doldurduğu bir ülkede ekonomi düzelmez. Milletin anasına küfreden müteahhidin vergi borcunun bir gecede silinip esnafın siftah yapamaz hâle geldiği için dükkânını kapatmak zorunda kaldığı bir ülkede ekonomi düzelmez. “İtibardan tasarruf edilmez.” deyip de saraylarda lüks içinde saltanat sürerken millete tasarruf çağrısı yaparak ekonomi düzelmez. Dolar ve euronun sürekli yükseldiği, karşısında ise Türk Lirasının değer kaybettiği bir ülkede ekonomi düzelmez. İmalat sektörünün neredeyse tüm ham maddelerini dövizle aldığı, üreticinin, iş insanının, KOBİ’nin maliyetlerinin sürekli artıp kâr marjının düştüğü bir ülkede ekonomi düzelmez. Sizin çok böyle söylediğiniz bir laf var: “Aynı gemideyiz.” diyorsunuz. Evet, siz “Aynı gemideyiz.” diyorsunuz ama fedakârlığı kendi kamaranızda kalanlardan değil, başka kamaralarda kalanlardan bekliyorsunuz. Bu gemi böyle gitmez.